Loslaten is minder vrezen en meer liefhebben, sprak Nelson Mandela.
Wat mooi en wat waar.
Voor mij is loslaten ruimte geven aan dat wat mij dwarszit. Op een bepaalde manier sta ik dan toe dat dat wat mij dwarszit er mag zijn. Ik zeg daar dan JA tegen. Wat een be-VRIJ-ding. Voor dat wat is en voor mijzelf. Dat wat mij dwarszit lost op die manier op.
En dat wat mij dwarszit kan van alles zijn. Iets ouds, iets wat zich nu aandient, een persoon, een situatie, een trigger, een gedachte, een emotie, wat dan ook.
Loslaten bestaat voor mij uit 3 stappen:
- erkennen dat er iets ‘gevangen’ zit
- zijn met dat wat gevangen zit zodat het wordt ‘bevrijd’
- vrijgeven van de ‘bevrijding’.
Een voorbeeld uit mijn yogapraktijk. Wanneer je bang bent een blessure op te lopen in een oefening, je je gaat overstretchen of wanneer een oefening veel inspanning vraagt, dan hou je je adem in. Te lang omdat dit spannend is. Mentaal zet je onbewust deze angst of inspanning vast/gevangen. Wanneer je je dit bewust bent, kun je er voor kiezen met aandacht bij deze angst of inspanning te zijn door bijvoorbeeld een paar ademhalingen in deze oefening te blijven. Je geeft ruimte aan de angst of inspanning. Deze wordt bevrijd. Vervolgens laat je deze angst of inspanning los door deze met een uitademing vrij te geven. Je lijf komt tot blijde ontspanning. Het is niet meer zo spannend. De spanning is er af.
Iets wat je dwarszit, stuur je niet uit angst of frustratie weg. Je stuurt het juist met liefde bij!
Loslaten is minder vrezen en meer liefhebben door er (even) mee (samen) te zijn.
