Ik weet het beter

Er zijn mentale concepten die je nooit-of-te-nimmer kwijt wilt raken. ‘Ik heb gelijk, jij hebt ongelijk’ schiet er dan door mij heen.

Concepten zoals; ‘Ik weet de kortste weg’ of ‘ik weet het beter’ zijn ideeën die we allemaal wel herkennen. In mijn wereld kan ik ruimte voelen om mijn waarheid, weliswaar schoorvoetend, los te laten.

Maar er zijn ook concepten waar mijn leven vanaf hangt. Tenminste zo voelt het. Het zijn zúlke momenten dat ik mij dan erg kan vastbijten in mijn gelijk.

Wat is dat toch? Wat ben ik bang om te verliezen wanneer ik in zulke situaties ‘mijn gelijk’ aan de wilgen zou hangen?

Poten af, van mij!
Ik heb gemerkt dat als iemand een, voor mij heel belangrijk, concept aanvalt, mijn handjes zich er nog strakker eromheen klemmen. Mijn gezicht vertrekt zich als een Smeagul (Lord of the Rings) en de hebberigheid van mijn gelijk groeit. MINE! ‘Poten af’, wil ik er bij snauwen. En voel me dan ook nog gerechtvaardigd om als een emotioneel monster de ander af te bekken om mijn gelijk te bewaken.

Als ik dit proces bij anderen zie voltrekken, schud ik meewarig mijn hoofd en denk, ‘ach, diegene voelt de flexibiliteit nog niet om zijn/haar gelijk los te laten. Ze willen liever gelijk hebben dan geluk.’ Ja, dan voel ik die verlichte wijsheid wel.
Maar als het om míjn gelijk gaat, dan is het ab-so-luut een andere zaak.

Bang
Tja, waar bèn ik bang voor? Dat ik ongelijk blijk te hebben? Dat ik ongelijk krijg, maar het wel ben?
Ja, en? Einde van de wereld niet, toch? Nee, maar zo voelt het wel!

Mijn lichaam verstart, mijn mind gaat volledig in de ankers. Mijn denken gaat op volle toeren bewijs zoeken voor het behoud van dit heilige concept. Mijn denken is dan mijn trouwe dienaar. Zij vult mij aan met het gevoel van trots en ‘ik heb zó gelijk en anderen zijn nog niet zo ver om dat in te zien. They’ll catch up someday’.

Onzinnig advies
Dit sprookje loopt niet goed af. De ander vindt mij star (raar zeg). Ik ben vol mijn eigen gelijk maar voel me niet echt gelukkig. Dammit.

Het blijkt niet makkelijk te zijn een mentaal concept los te laten wanneer je er steevast in gelooft. Goedbedoelde opmerkingen zoals ‘ach, laat die gedachte toch los, verspilde energie,’ zijn dan ook onzinnige adviezen.

Doe het voor jezelf
Een concept loslaten zodat de ander gelijk kan krijgen, gaat tegen de wens van mijn ego in. Echter, als ik een concept ga onderzoeken omdat ik zèlf dat starre gevoel niet (meer) wil, is een ander verhaal. Het is een volslagen ander uitgangspunt.

Ik neem de tijd om mijn heilige graal te onderzoeken. En ik vraag me af: wat het ergste is dat kan gebeuren als ik mijn gelijk loslaat? Antwoorden op deze vraag kunnen legio zijn.
‘Dan loopt de ander over me heen, dan ben ik een sukkel, dan heeft de ander gewonnen, dan komt de ander ermee weg’.

Pas wanneer ik doorzie dat deze antwoorden eigenlijk niet echt waar zijn, voel ik me minder star worden en kan er beweging komen in mijn concept.

Geef je gelijk nooit op! Onderzoek het. Niet voor de ander, maar voor jezelf.