Het is er wel, maar je ziet het niet

Het is er wel maar je ziet het niet. Een chronische (onzichtbare) ziekte heeft enorm veel impact op het welbevinden van de mens. Hoe gaan we hiermee om?

Je ziet het niet maar het is er wel. Duizenden mensen hebben zo’n verborgen duiveltje in zich: niet zichtbaar, maar nooit ver weg. Een gebroken arm is vervelend en pijnlijk, maar iedereen ziet dat je een aantal dingen niet kan en heeft hier begrip voor, maar hoe zit dit met ‘wat er wel is maar wat je niet ziet’?

Als je er gezond uitziet, maar wel ziek bent

Wat als je er gezond uitziet, niet wil zeuren en klagen, maar niet optimaal functioneert? Mensen worden op het verkeerde been gezet omdat je er gezond uitziet. Wat als je een lichamelijke of psychische ziekte hebt, waardoor je altijd pijn hebt of chronisch moe bent? Als je door de pijn een belemmering in je dagelijkse leven ervaart, maar dit niet zichtbaar is?

Wat doe je dan? Ga je het elke keer uitleggen met het risico dat er gezegd wordt: ‘Ik heb ook wel eens hoofdpijn’ of ‘ik ben ook wel eens moe’, of houd je je mond. Als beperkingen niet zichtbaar zijn, worden ze vaak niet herkend en erkend door de omgeving. Dit leidt vaak tot onbegrip en irritaties.

Hoe lastig is het als je wel wilt werken, maar een fulltime baan geen optie is? Wat doe je als de docenten op school ‘vergeten’ waarom je niet alle lessen volgt en je elke keer uitleg moet geven? Hoe ga je om met opmerkingen als je wel naar het ene feestje gaat, maar niet naar het andere?

Behoefte aan begrip

Mensen met een chronische ziekte staan dagelijks voor deze keuzes. Ze willen geen medelijden, maar geven wel aan dat ze behoefte hebben aan wat meer begrip. In Nederland hebben steeds meer mensen een chronische ziekte. Werken is ook voor deze groep belangrijk want werken maakt mensen gelukkiger, maar een werkgever moet wel bereid zijn om mee te denken over een aangepaste werkplek of aangepaste werktijden/inhoud.

Er worden op dit moment wel steeds meer onderzoeken gedaan naar dit soort, soms onbegrijpelijke en onzichtbare pijnen. Een van de uitkomsten is wel dat stoppen met vechten tegen de pijn gepaard gaat met minder depressieve klachten en meer geluk. Nu is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar er worden door verschillende centra steeds meer revalidatieprogramma’s aangeboden die aandacht schenken aan de ‘neuropsychologische revalidatie’. Hier wordt geleerd om rekening te houden met verminderde mogelijkheden, energie en flexibiliteit, want als je dat niet doet, raak je overbelast met als gevolg depressie of een burn-out.

Eigen kracht

Ik ben als counselor niet gespecialiseerd in chronisch zieken, maar wat ik wel merk, is dat mijn cliënten zich vaak onvoldoende bewust zijn van hun eigen kracht als het gaat om het sturen van hun gedachten. Door te oefenen, kun je dit leren, maar het is hard werken.

We kunnen vaak meer dan we denken (lees ook mijn blog gelukkig zijn, kan je oefenen).

Je las dit artikel op WeesMeer, hét nieuwsplatform voor ondernemers met ambitie

Altijd op de hoogte blijven van ons laatste nieuws? Abonneer je dan op onze nieuwsbrief.